در این کومه ؛ در این زندان ؛ در این غوغای خاموشی ؛ در این جشن فراموشی ؛ در این دنیای بی مهر و

کم آغوشی؛ دلم ترسیده و تنگ است دلم ترسیده از آه پر از درد پدرهامان ؛ و از چشم پر از اشک تمام مادر

ها ؛ دلم آشوب آشوب است دلم سرد و تنم بی روح بی روح است ؛ نمی خواهم، نمی خواهم دگر این زندگانی

را و دل را نگاهم خیره بر بالا به دنبال نگاهی ساده می گردد و می بینم، و می بینم هوای گریه دارد آسمان

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: